کاردیومیوپاتی رسترکتیو زمانی است که دیواره ی حفرات تحتانی قلب (که بطن نام دارند) برای باز شدن و پر شدن با خون خیلی سخت و سفت شوند.
در کاردیومیوپاتی رسترکتیو ممکن است توانایی پمپ کردن خون بطن ها طبیعی باشد، اما خون گیری کافی برای قلب مشکل میشود. با گذشت زمان قلب نمی تواند خون را به درستی پمپ کند.
علائم کاردیومیوپاتی رسترکتیو
بیشتر افراد با این مشکل یا علامتی ندارند یا علامت کوچکی دارند و به صورت طبیعی زندگی میکنند. بقیه ی افراد علامتی دارند که با بدتر شدن وضعیت قلب شدیدتر میشود.
علائم میتوانند در هر سنی ایجاد شوند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- تنگی نفس (در ابتدا با ورزش، اما در نهایت هنگام استراحت)
- خستگی
- عدم توانایی ورزش کردن
- تورم پاها
- افزایش وزن
- تهوع، نفخ کردن یا کم اشتهایی
- تپش قلب (احساس لرزش در قفسه ی سینه به دلیل ضربان غیرطبیعی قلب)
- غش کردن
- درد قفسه ی سینه یا احساس فشردگی در سینه
علت کاردیومیوپاتی رسترکتیو
اغلب این مشکل به دلیل ناشناخته ای ایجاد میشود، اما علت ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- ایجاد بافت اسکار
- تجمع پروتئین در عضله ی قلبی (ممکن است پزشک شما به این حالت آمیلوئیدوز بگوید.)
- شیمی درمانی یا قرار گیری قفسه سینه در معرض پرتوها
- زیاد شدن آهن درون قلب (هموکروماتوز نام دارد)
- دیگر بیماری ها
تشخیص کاردیومیوپاتی رسترکتیو
در بعضی موارد، کاردیومیوپاتی رسترکتیو ممکن است با یک مشکل دیگر که پرکاردیت کانستریکتیو نام دارد اشتباه شود. این مورد چیزی است که لایه های پوشاننده اطراف قلب (که پریکارد نام دارد) ضخیم و سفت شود روی آن کلسیم رسوب کند.
پزشک شما بر اساس موارد زیر اگر کاردیومیوپاتی رسترکتیو داشته باشید، آن را تشخیص خواهد داد:
- علائم شما
- پیشینه خانوادگی شما از بیماری های قلبی
- انجام معاینه جسمانی
- آزمایش خون
- نوار قلب
- عکس اشعه ی ایکس قفسه سینه
- اکوکاردیوگرافی
- تست ورزش
- کاتتریزاسیون قلبی
- سی تی اسکن
- ام آر آی
بعضی اوقات برای یافتن علت نمونه برداری از عضله ی قلبی (ممکن است پزشک شما به آن بیوپسی میوکاردیال بگوید) انجام میشود. یک نمونه از قلبتان گرفته میشود و زیر میکروسکوپ آن را مشاهده میکنند.
درمان
این کار معمولا روی درمان علت تمرکز میکند. معمولا پزشکتان به شما تغییر در شیوه زندگی و داروهایی را پیشنهاد میکند.
تغییر در شیوه زندگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
رژیم غذایی: وقتی شما علائمی مثل تنگی نفس یا خستگی داشته باشید، مقدار سدیمی که از غذا دریافت میکنید اهمیت خواهد داشت. به شما گفته خواهد شد که نیاز است چقدر به خودتان سخت بگیرید. بهتر است حتی زمانی که علائمتان بهتر شدن دستورات را همچنان پیروی کنید.
ورزش: پزشکتان اگر ورزش برای شما مناسب باشد، به شما خواهد گفت. با این که معمولا درکل فعالیت برای قلب مفید است، ممکن است افرادی که این مشکل را دارند خیلی خسته شده و دچار تنگی نفس شوند، حتی بعد از مقدار کمی فعالیت.
از این رو متخصصان به شما توصیه خواهند کرد:
- وقفه های مکرری داشته باشید
- زمانی از روز ورزش کنید که بیشترین انرژی را دارید
- آرام شروع کنید، به تدریج شدت و قدرت آن را افزایش دهید.
بلند کردن اجسام سنگین توصیه نشده .
داروها: ممکن است بعضی افراد با مصرف بعضی داروها که بتابلاکر و مهارکننده های ACE نام دارند بهتر شوند.
اگر همچنان علائم وجود داشتند، ممکن است پزشک شما داروهای دیگری مانند دیگوکسین، دیورتیک ها (ادرارآور) و مهارکننده های آلدوسترون نیز اضافه کند.
اگر شما هرگونه آریتمی دارید، ممکن است پزشک شما بعضی چیزهایی برای مدیریت ضربان قلبتان تجویز کند یا ایجاد آریتمی را به کمترین مقدار ممکن برساند. همچنین ممکن است درمان هایی برای درمان مشکلاتی مانند سارکوئیدوز، آمیلوئیدوز و هموکروماتوز برای شما انجام شوند.
پزشکتان به شما اجازه می دهد بدانید کدام داروها برای شما بهترین هستند.
آیا جراحی این مشکل را درمان میکند؟
در بعضی موارد، اگر مشکل جدی و شدید باشد، ممکن است پزشکتان درمورد پیوند قلب با شما صحبت کند.
دکتر محسن صادقی قهرودی استادیار دانشگاه متخصص قلب و عروق و فوق تخصص بالون آنژیوپلاستی و والوپلاستی